कडेवर लेकरू घेऊन ती चालत होती. अचानक थांबली; एका हातातली बादली खाली टेकवली, गुडघ्यात थोडंसं वाकुन कडेवरचं लेकरू रोडवर झोपवलं आणि भांडी असलेली ती टोपली दोन्ही हातांनी अलगद खाली उतरवत ढिल्ली झालेली गाठ तीने घट्ट बांधली. सिमेंट रोडवरची तापलेली धूळ पोळत असेल त्याला पण साधं ऊंई नाही ना चुंई नाही केलं लेकरानं. हात पाय हलवत मस्त हसत हसत आईकडे...

माझी पेंटींग पोहचली अमिताभ बच्चनच्या घरात. कौन बनेगा करोडपतीच्या ऑडीयन्ससाठी आमच्या बार्शीचे उद्योजक योगेशजी अग्रवाल यांची निवड झाली होती. तेव्हा त्यांनी तात्काळ मला अमिताभजींना तुमची बाॅलपेन पेंटींग गिफ्ट करण्याची ईच्छा व्यक्त केली. मी हि लगेच अमिताभजींचे चित्र पुर्ण केले. १३ सप्टेंबरला प्रसारीत झालेल्या केबीसीच्या कार्यक्रमानंतर योगेशजींनी ती पेंटींग बच्चन साहेबांना सुपुर्द केली. अमिताभजींनी ती निरखून पाहिल्यानंतर त्यांच्या घरी घेऊन...

पाहताक्षणी हा फोटो साधारण वाटत असेल पण यात जेवण करणारे गृहस्थ आहेत जगविख्यात चित्रकार दस्तुरखुद्द शशिकांत धोत्रे. काल व्याख्यानानिमित्त हिंगणीला जाताना शशीदादाची भेट घ्यायची म्हणुन त्यांच्या शिरापूर येथील निवासस्थानी सदिच्छा भेट घेतली. हा माणुस जगाची भ्रमंती करताना दसऱ्याची पुर्वसंध्येला निवांत भेटणे हा माझ्यासारख्या कलाप्रेमीसाठी सोनेरी क्षण ठरला. आमची चित्रकलेची जात एकच असल्याने भेटीचा प्रोटोकाॅल तोडत माझ्या आणि शशीदादाच्या जेवता...

आज काॅलेजहून येताना उक्कडगांवच्या नदीजवळ तीन-चार पोरं चकारी खेळताना दिसली. गाडी तात्काळ थांबवून प्राध्यापकाला गाडीलाच अडकवून लहानपणीचा विशल्या बनून त्यांच्यातल्याच एकाची चकारी आणि दांडा घेऊन त्यांच्यासोबत शंभर मिटरची रेस खेळलो. सोबतचा फोटो मी ज्याची चकारी घेतली होती त्यानंच टिपलाय त्याबद्दल त्यास धन्यवाद ! 'चकारी' हा लहानपणीचा माझा आवडीचा खेळ होता. त्यावेळेस या एका टायरची किंमत आमच्या जिवाला मोठ्या गाडीईतकी...

आज जेष्ठ लेखक तथा प्रख्यात वक्ते उत्तम कांबळे यांची त्यांच्या नाशिक येथील 'चार्वाकाशय' या निवासस्थानी सदिच्छा भेट घेतली. अतिशय व्यस्त वेळापत्रकातुन सकाळचे दोन तास कांबळे सरांनी मला दिले. विचारांच्या या समुद्रात दोन तास पोहताना अंग शब्दांनी भिजून गेलं. अक्षरशः विचार करण्याची प्रणाली बंद पडावी, डोकं अचानक हँग व्हावं असे जब्राट प्रश्न सरांच्या बोलण्यातुन उपस्थित होत होते. त्यांच्यासोबत नेहमीच गप्पा...

तुला वाढदिवसाच्या हार्दीक शुभेच्छा ! संसारातली ही गती तुझ्याचमुळे, स्थैर्याची प्रगतीही तुझ्याचमुळे, एका दवबिंदूला समुद्र करण्याचे सामर्थ्य तुझ्याचमुळे, एका किरणाला सुर्य करण्याचे सामर्थ्य तुझ्याचमुळे. संपुर्ण जगाकडे पाहताना माझ्या हातात तुझा हात असल्याची जाणिव जग जिंकण्याचा आत्मविश्वास देते. तू शाश्वत आहेस, तू अनंत आहेस, तू शेवटपर्यंत आहेस, इथूनपुढच्या आयुष्यातल्या पटलावर तूझीच पाऊले उमटणार आहेत. भौतिक सुखांना ठोकरून माझ्या व्यक्तिमत्वावर ठेवलेला विश्वास...

आमच्या घराच्या अंगणात एक लाकडी टेबल आहे. गेली आठवडाभर तो पावसात भिजतोय. कशाचातरी बी त्यावर पडला असावा. आज सकाळी आंघोळ करून येताना त्या टेबलाकडे सहज लक्ष गेले तर ईतरत्र पडलेल्या साहित्यात दोन हिरवी पानं दिमाखात लहरताना दिसली. थोडं जवळ जाऊन पाहिल्यावर फक्त मुळांच्या आधारावर त्या टेबलाला भेदून हे इवलंस रोपटं स्वतःचं अस्तित्व सिद्ध करताना दिसलं. जिथं माणसं क्षुल्लक कारणावरूण जीव...

हि मुंबई स्वप्नात हवा भरते. डोळ्याला मोठ मोठ्या गोष्टी पहायची सवय लावते. लोकलच्या गर्दीत स्वतःची ओळख विसरून जायला भाग पाडते. हि धावते, वाहते पण थांबत कधीच नाही. पाऊस असो वा थंडी ती घाम काढतेच. हि मुंबई समृद्ध होते कष्टकऱ्यांच्या घामांनी, फुटपाथांनी, लोकलच्या जाळ्यांनी, समुद्रांच्या लाटांनी, रेल्वेस्थानकांशेजारील बाजारपेठांनी, ऐतिहासिक ईमारतींनी, झोपडपट्ट्यांनी, पुढाऱ्यांनी, पत्रकारांनी आणि पोलिसांनी. मुंबई आपल्या महाराष्ट्राची म्हणुन फार अभिमान...

गडावर डागडुजी करावी, गडावर बाग फुलवावी, गडांना जागतिक पर्यटनाचा दर्जा द्यावा, गडावर मद्यपान करणाऱ्यांना शिक्षा करावी, गडावर दिवाबत्तीची सोय करावी, गडाची तटबंदी पुन्हा बांधावी, गडावर थाटलेल्या चौपाट्या बंद कराव्यात, गडावरील सहलींना अनुदान द्यावे, आणि सर्वात महत्वाचं म्हणजे गडाचे पावित्र्य राखावे... हे तर राहिलं बाजूलाच आणि निघालेत किल्ले भाड्याने द्यायला. लक्षात ठेवा या गडकोट किल्ल्यांच्या कणाकणात पराक्रम मुरलेला आहे. तिथली माती जरी कपाळाला लावली तरी आमच्या नसानसांत पराक्रम भिनतो. याच गडकोट...

हे फोटो माझ्यातल्या लेखकाला बळ देणारे आहेत. पांगरीसारख्या खेडेगावात वड्या वगळीहून चालता चालता लिहिलेलं लिखान अमेरीकीत वाचलं जातंय. तिथली मराठी मंडळी आभाळाला शिवणाऱ्या गगणचुंबी ईमारतीत आपल्या गावाकडच्या चिखलात चालण्याचा आनंद घेत आहेत. सातासमुद्रापार सुद्धा फक्त वाचण्यातुन आपल्या गावरान लिखानाचा अनुभव घेत आहेत. हे शक्य झालं शार्लट मराठी मंडळामुळे. मंडळाचे ट्रस्टी राहुल गरड यांनी ही पुस्तके मागवली होती. खुप दिवसांपासुन ते...