मुलुखगिरीचा पुस्तक प्रकाशन सोहळा दिनांक १४ जून २०१९ रोजी शब्दांनी भरलेल्या आल्हाददायी वातावरणात समस्त पांगरीकरांच्या साक्षीने आमच्या पांगरी ग्रामपंचायतीसमोर पार पडला. पांगरीचे जेष्ठ पत्रकार तात्या बोधे यांच्या अध्यक्षतेखाली व कासारवाडीचे मा.सरपंच आणि माझ्या पहिल्या व्याख्यानाचे आयोजक राकेश मंडलिक यांच्या शुभहस्ते मुलखगिरीचे प्रकाशन झाले. हा पुस्तक प्रकाशन सोहळा माझ्या गावातच आयोजित करण्याचा उद्देश सफल झाला. मित्रांच्या मनोगतांनी पांगरी दुमदुमली. शब्दांचा आणि...

रविवारची ती एक सुंदर वेळ होती. पुस्तकाचे मुखपृष्ठ कसे असावे याचा विचार करत सोफ्यावर बसलेलो. व्याख्यान असो किंवा भाषण या दोन्हीत बोलतानाचा आत्मविश्वास हा शब्दांचा आत्मा असतो. पुस्तकाच्या मुखपृष्ठातुनही तो आत्मविश्वास दिसावा म्हणूनच मुखपृष्ठासाठी माझ्या अशा एखाद्या फोटोची शोधाशोध सुरू झाली. सरतेशेवटी शेकडो फोटो चाळल्यानंतर बेंबळी येथील व्याख्यानातला माईकसमोर आत्मविश्वासाने बोलतानाचा एक फोटो सापडला मग त्याला वेगवेगळ्या अॅप्समधून धुवून...

आमचं दादा तसं पेशाने शिक्षक, आवडीने राजकारणी आणि परंपरेने शेतकरी. ही त्रिसुत्री त्यांनी कधीच सोडली नाही. सतरा माणसांचे खटले सांभाळत त्यांनी नोकरी केली, नोकरी करता करता शेती केली आणि शेती करता करता राजकारण केले. बहुआघाड्यावर काम करणारा बाप पाहूण माझ्यावर देखील त्यांचाच प्रभाव पडत राहिल्याने पुढे मला देखिल बहुआघाड्यांवर काम करायची सवय लागली याचे श्रेय दादांनाच जाते. मी लहान...

आज श्रीगोंद्याचा कार्यक्रम आटोपून परत येताना भिगवनच्या थोडे पुढे आल्यावर उजनीच्या ओस पडलेल्या जलाशयामध्ये आजही डौलाने उभ्या असलेल्या पळसदेवाच्या मंदिराकडे सहज नजर गेली. क्षणाचाही विलंब न करता मी हानमाला गाडी पळसदेवाच्या दिशेने घ्यायला सांगितले. सोबत विरा होती तिनेही या मंदिराबद्दल खुप ऐकुण होती. आम्हा सर्वांच्या उत्सुकतेचा परिणाम म्हणून नियोजित प्रवासाला फाटा देऊन आमची गाडी मंदिराजवळ पोहचली पण मंदीरापर्यंत जाण्यासाठी...

विचार पेरणीसाठी शब्दांचे बिऱ्हाड पाठीवर घेऊन आजवर लय मुलुख फिरलोय, प्रबोधनाच्या या मुलुखगिरीत मला आलेले अनुभव प्रवासातच शब्दबद्ध करत आलोय. या समद्यांचा संग्रह नवोदित युवकांना प्रबोधनासाठी आणि वक्तृत्वासाठी प्रोत्साहित करेल याची खात्री आहे. शालेय विद्यार्थ्यापासुन ते वृद्धांपर्यंत ज्यांच्या ज्यांच्या आवाजात अजुन शब्द उच्चारण्याची ताकद आहे. त्या सर्वांच्या व्यक्तिमत्वांना चिथावणी देणारे हे पुस्तक असेल. मुलुखगिरीतले अनुभव जरी माझे असले तरी...

खरं म्हणजे प्रस्तावना ही कुण्या बड्या साहित्यिकाची वगैरे असली की पुस्तक गाजते असा पायंडा आहे किंवा चौकट आहे असे म्हणा. परंतु आजवर मला ज्यांनी गाजवत ठेवलं त्या टाळ्यांनाच जर पुस्तकाची प्रस्तावना करायला लावली तर कसे राहील ? हा प्रश्न मनात आला आणि तथाकथित चौकटी मोडून मुलुखगिरीला टाळ्यांची प्रस्तावना घेण्याचा मी निर्णय घेतला. व्याख्यानानंतर पडलेल्या टाळ्या, फुंकलेल्या शिट्ट्या, दिलेली अलिंगणे, केलेली...

मंत्रालयापाहुन ग्रामपंचायतींपर्यंत, अमेरीकेपासुन पांगरीपर्यंत, मंत्र्यांपासुन सरपंचांपर्यंत, कलेक्टरपासुन ग्रामसेवकांपर्यंत, कार्यकर्त्यांपासुन आमदारांपर्यंत, दिग्दर्शकापासुन स्पाॅटबाॅयपर्यंत आणि मित्रांपासुन हितशत्रूंपर्यंत, एकुणच काय तर गल्लीपासुन दिल्लीपर्यंतच्या या सर्वांच्या शुभेच्छांनी समृद्ध झालो. ३६४ दिवसाच्या कामाची पावतीच जणू वाढदिवसादिवशी मिळत असते. मी दिवसागणिस शेकडो लोकं माझ्यासोबत जोडत आहे त्यामुळे प्रत्येक वर्षी शुभेच्छांचा आकडा सुद्धा त्याच पटीत वाढतो आहे. मैत्रजणांच्या निस्वार्थी शुभेच्छांच्या पावसात भिजून भिजून चिंबाट झालोय. पहिले फक्त...

आज मी माझा वाढदिवस अनाथ मुलींसोबत साजरा केला. लग्नानंतरचा पहिलाच वाढदिवस असल्याने तो विरासाठी सुद्धा स्पेशल होता. उस्मानाबाद जिल्ह्यातील आळणी पाटीवरच्या माळरानावर वसलेल्या स्वआधार अनाथ मुलींच्या निवासी प्रकल्पात वाढदिवस साजरा करण्यासाठी तिथल्या लहान बहिणींना खाऊ म्हणुन फळे घेऊन गेलो होतो. तिथल्या प्रशासनाने माझ्या वाढदिवसाची जय्यत तयारी केली होती. आजवर बहुतांशी वाढदिवस ईथेच साजरे झालेत. या संस्थेचा कारभार अतिशय पारदर्शक...

बायको भाकऱ्या करित होती आणि आई धुनं धूत होती. मी पाणी तापवायच्या चुलीजवळील आडूला खेटून कॅलिग्राफी बनवत होते. कॅलिग्राफी पेनचे शेकडो फटकारे कोऱ्या कॅनव्हासवर मारून तब्बल दिड तासाच्या सलग प्रयत्नांतून साकारली माझ्या 'मुलुखगिरी' या आगामी पुस्तकाच्या नावाची ही एकमेवाद्वितीय कॅलिग्राफी. स्वतः आर्टीस्ट असणं मला नेहमीच फायद्याचं ठरते. विशाल नावाच्या देहात प्रयत्नांची पराकाष्टा करून अनेक कलाप्रकारांना अढळ स्थान देऊ शकल्यानेच...

लहाणपणी पेपरातले फक्त फोटो बघण्यात मजा यायची. नंतर आजोबा सांगायचे म्हणुन फक्त कुपन काढण्यापुरताच पेपरचा उपयोग असतो असे वाटायचे. जेव्हा मराठी वाचायला यायलं तेव्हा मोठ्या हेडींग वाचायलो. शाळेत असताना चिंटू, कार्टून्स आणि प्राण्यांचे वगैरे फोटो पेपरात दिसले की पहिल्यांदा नजर तिकडेच वळायची. नव्वी धाव्वीत ते सोडवलेल्या प्रश्नांचे सदर वाचायचे. नंतर काॅलेज जिवनात कोणत्या थेटरला कोणता पिक्चर लागलाय, हिरो हिराॅईनचे...